سنسورهای نوری از دسته سنسورهای مجاورتی هستند که از ارسال و دریافت نور مدوله برای انجام عملکردهای خود استفاده می‌کنند. این نوع سنسور از پالس‌های نور با فرکانس بین ۳۰ تا ۵ kHz استفاده می‌کند تا رنج تشخیص را افزایش دهد و تأثیر نور محیط را به حداقل برساند. نور مدوله می‌تواند در طیف گسترده‌ای از سبز تا نور نامرئی مادون قرمز قرار بگیرد. معمولاً در ساختار سنسورهای نوری از نور مادون قرمز با طول موج ۸۸۰mm استفاده می‌شود. این انتخاب به دلیل تداخل کم نور مادون قرمز با نور محیط و افزایش فاصله سوئیچینگ سنسور انجام می‌شود. همچنین، یک پتانسیومتر بر روی سنسورهای نوری نصب می‌شود تا حساسیت سنسور قابل تنظیم باشد.
سنسورهای نوری به دلیل دقت و سرعت عملکرد برجسته، در دامنه صنعت نقش حیاتی ایفا می‌کنند. این سنسورها به واسطه ارسال و دریافت پالس‌های نوری، نیازی به برخورد مستقیم با اجسام ندارند. همچنین، توانایی تشخیص اجسام از فواصل نسبتاً دور یکی از ویژگی‌های مهم آنهاست. دوام بالا، توانایی تشخیص اشیاء متنوع، و کارایی عالی در محیط‌های صنعتی، از مزایای چشم‌گیر این نوع سنسورها محسوب می‌شوند.
با اینکه سنسور نوری آتونیکس به دلیل مزایا و کاربردهای وسیع خود مورد استقبال قرار گرفته‌اند، اما معایبی نیز با آنها همراه است. به عنوان مثال، نصب حسگرهای نوری دو طرفه ممکن است با مشکلاتی روبه‌رو شود و زمان قابل توجهی را در بر بگیرد. همچنین، در محیط‌های بسیار تاریک، تمایل به کاهش دقت دارند و اشیاء با رنگ تیره را با دشواری تشخیص می‌دهند.
- ۰۲/۱۰/۰۵